پرنده فقط یک پرنده بود

پرنده گفت:« چه بویی، چه آفتابی، آه

بهار آمده است

و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت.»

پرنده از لب ایوان پرید،مثل پیامی پرید و رفت

پرنده کوچک بود

پرنده فکر نمیکرد

پرنده روزنامه نمیخولند

پرنده قرض نداشت

پرنده آدم ها را نمیشناخت

پرنده روی هوا

و بر فراز چراغ های خطر

در ارتفاع بی خبری می پرید

و لحظه های ابی را

دیوانه وار تجربه میکرد

پرنده، آه، فقط یک پرنده بود

                                                                                       *فروغ فرخزاد*